دعا

یه وقتایی که دلتنگی به آدم فشار میاره،خوبه از یه جهتهایی. فرصت فکر کردن به آدم میده.حس میکنم مثل یه بچه ی سرکش شدم که وقتی به خواسته اش نمیرسه بیشتر لجبازی میکنه و قهر. چقدر ضعیف شدم خدا ی من. هنوز درک حکمتت رو ندارم. میترسم وقتم تموم شه و هنوز تو بیراهه باشم. دنیایی که مثل قفسه و هر لحظه فشارش رو حس میکنم نمیدونم چه ارزشی داره که اینطوری آدم رو گرفتار خودش میکنه. میدونم که چیزی که ازت خواسته بودم لیاقت میخواست. آخه من با این کارام چطور میتونم توقع داشته باشم.هر چند رحمت تو همیشه شامل حالم بوده و من هر روز شرمنده تر در مقابل بزرگی تو.یادم نمیاد کی دعا کردم. خیلی وقته که دیگه دعا نمیکنم.حس میکنم دعای تکراری هم اثری نداره دیگه.اما ممنونم که خودت هوای بنده هات رو داری.یه وقتایی هم تو دعاها فقط پای یه نفر در میون نیست. شاید چندین نفر باشن. شاید صلاح دیگران بوده و این مستجاب نشدن به صلاح بقیه بوده.

درسته که دلم میگیره اما تنها کسی که همیشه خواهد موند خودتی و خودت.آدم دست رو هر کسی هم بخواد بذاره مثل یه دوست باز موقته. همیشه نیست. اما تو همیشه هستی .............پس خودت هوامونو داشته باش مثل همیشه .....