چه بسا كسي آهنگ غمگيني گوش ميكند
در ضمير ناخودآگاه خود به اين قضيه معتقد ميشود كه از زمين و آسمان غم ميبارد و دنيا رو غصه فرا گرفته سپس دقيقا همانگونه كه اعتقاد پيدا كرده دچار غم ميشود
آدمي ساخته افکار خويش است ، فردا همان خواهد شد که امروز به آن مي انديشيد . . .
دوست من! غصه اگر هست، بگو تا باشد !معني خوشبختي، بودن اندوه است…!اين همه غصه و غم، اين همه شادي و شور چه بخواهي و چه نه !ميوه يک باغندهمه را با هم و با عشق بچينولي از ياد مبر:پشت هر کوه بلند، سبزه زاري است پر از ياد خدا و در آن باز کسي مي خواندکه خدا هست، خدا هست!و چرا غصه؟!چرا؟
