بسم رب المهدی
جای همه دوستان خالی بود هفته گذشته البته نائب الزیاره بودیم از
طرف دوستان بعضیها را هم دعای مخصوص کردیم سفارشی بود
خلاصه خیلی خوش گذشت مخصوصا جمکران یه فضای روحانی و معنوی
خاصی حاکم بود آدم دلش نمی اومد دل بکنه و برگرده شهر خودش
عهد کردیم سال حداقل یکی دوبار بریم زیارت انشاالله
بسم رب المهدی
عجب دارم اگر کسانی قلب داشته باشند و زیبایی و عشق و انسانیت در آنها
اثر کند ، ولی در مقابل آن همه لطف و کمال و عشق و انسانیت علی ، شیفته
نگردند ... مگر ممکن است این همه لطف و عشق را فقط پدیده ای مادی
دانست !؟ آن احساس مرموز قلبی را که در وجود انسان ها موج می زند .
چگونه می توان با فرمولهای خشک و بی روح مادی توجیه کرد !؟
روح علی (ع) در قالب ماده نمی گنجد و آن همه عشق و کمال نمی تواند
از ماده ی سرد و بی جان بتراود .
هر که را دیده ام ، علی (ع) را دوست می دارد و در مقابل عظمت و انسانیت
او تعظیم می کند . چرا این قدر علی علی می گوییم و دنبال او می رویم !؟
چرا این قدر شیفته علی (ع) هستیم ؟ چرا این قدر در عشق او می سوزیم ؟
زیرا همه ما می خواهیم مثل علی (ع) باشیم ، دوست داریم در عشق و
کمال به درجه او برسیم ،خوش داریم در شجاعت ، در صبر ، در علم و در
تقوا ،در سخنوری ، در همه فضایل اخلاقی مثل او باشیم . ولی می دانیم
که حدعلی(ع) مافوق طاقت بشری است و برای ما به هیچ وجه میسر
نیست که به حد علی (ع) بریسم . لذا علی (ع) تبلور آرزوهای انسانهاست
که لا اقل به صورت آرزو ، عطش درونی و قلبی ما را تسکین می بخشد .
ادامه دارد ..................
بسم رب المهدی
اگر پرستش غیر از خدا مجاز بود ، علی را می پرستیدم
به خود اجازه نمی دهم که برای شناخت علی (ع) کلمه ای بر زبان برانم
و با قدرت عقل شخصیت او و زندگی پر ماجرایش را تجزیه و تحلیل کنم
شناخت علی(ع) فقط به قدرت عشق میسر است و فقط عشق اجازه دارد
به حریم علی (ع) نزدیک شود.
من هم فقط به قلب سوخته خود اجازه می دهم که از علی (ع) سخن بگوید
و فقط به حرمت عشق جرات میکنم به علی (ع) نزدیک شوم. اگر شعله عشق
او در دلم زبانه نمی کشید ،ابدا به ساحتش جسارت نمی کردم و نامش بر
زبان نمی راندم.
ولی چه کنم که سر تا پای وجودم در آتش عشق او می سوزد. هر وقت که
نام او بر زبان می رانم یا یاد او در دلم می افتد ، به خود می لرزم و اشک از
چشمانم فرو می چکد ، آتش دردناک و لذت بخشی وجودم را فرا می گیرد
در او محو می شوم و عاشقانه با او راز و نیاز می کنم ، و روحم
آشفته وار علی علی می گوید.
آخر چگونه می توان خدای بزرگ را پرستید و به علی (ع) عاشق نشد!؟
چگونه میتوان به خدا که کمال مطلق است چشم دوخت ، ولی کمال
متعالی علی (ع) را نادیده گرفت !؟ عشق به علی (ع) جزوی از
پرستش خداست
قلبی حساس دارم که نوازش نسیم حیات آن را می لرزاند ، زیبایی
غروب و طلوع آفتاب دیوانه اش میکند ،آسمان بلند پرستاره مستش
مینماید . مرغ های هوا و ماهی های دریا جذبش می کند ، کوههای
بلند ، افق بی پایان و اقیانوس بی کران به ابدیتش می برد.
این احسای مرموز قلبی ، مسحور عظمت و زیبایی عالم خلقت میشود
و مرا در مقابل خالق آن وادار به سجده می کند ........ همان احساس نیز
تار و پود قلبم را به عشق علی (ع) به لرزه می اندازد و مرا این چنین
شیفته و شیدای او می کند
زمانه بر سر جنگ است یا علی مددی
مدد ز غیر تو ننگ است یا علی مددی
یا علی مدد
ادامه دارد...........
بسم رب المهدی
دشت نگاهت جای آهوهاست می دانم
دستان پاکت مثل من تنهاست می دانم
هرگز دلت در هیچ ظرفی نمی گنجد
حجم دل تو وسعت دریاست می دانم
می آیی و با دستهایت پاک خواهی کرد
اشکی که روی گونه ام پیداست می دانم
برگشتنت در قلبهای مردم مرده
همرنگ طوفانی ترین دریاست می دانم
جای سرانگشتان پرنورت ، در این ظلمت
مانند رد باد بر صحراست می دانم
در باور کوتاه این مردم نمی گنجی
وقتی بیایی اول دعواست می دانم
دانشجویان دانشکده ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی
