سرود دل ( قسمت سوم اشعار خودم )

 

بسم رب المهدی

 

سلام و عرض ادب و احترام خدمت دوستان عزیز و گرامی

 

عرضم به خدمت که امروز  قصد دارم یکی دوتا از شعرهایم را بنویسم . امید که مورد پسندتان واقع شود .

 

 

دردانه من گو که چرا به سینه ات غم داری

یا چیست سبب کنج دلت ناله و ماتم داری

 

دل از غم تو غمین و شانه هایم خیس است

بیگانه ز من گشتی و بی شانه من دم داری

 

دلخوش به وجودت دل از اغیار بریدم ، اما

غافل به کنار من محزون سر همدم داری

 

آخر گنهم چیست به جز عشق وصالت

کز دیدن آن ماه ملک منظر خود منعم داری

 

درد دل تو به جان خَرَم ، دانی و لیکن

سرد است نگاهت به دو ابروی کمان خم داری

 

دلدار من ار بودی ، با دیده منت بین

این جان و جهان بخشم بر هر چه معظم داری

 

----------------------------------------------------

 

اینم تقدیم به یکی از دوستانم .

 

 

بنازم ناز فرنازم که نازش را جهان نازد

ببازم دین و دل بر او که نازش در نهان نازد

 

ز نور اوست روشن چراغ روز و شب بر من

یقینا جلوه او را مه و مهر و مهان نازد

 

نقاب از چهره ار دارد به پیش کهتر و مهتر

جمال دلربایش را مهان و هم کهان نازد

 

همه محسور زیبایی که در ذاتش نمایان است

بسان گوهری کان را گدایان و شهان نازد

 

 

----------------------------------------------------

 

 

این دوبیت را برای مادربزرگم گفتم .برای سنگ مزارش .برای مرواریدم .

 

 

مروارید زمان بودی و دنیا صدفت بود

رفتن به طریق پاک زهرا هدفت بود

 

خواهم ز خدا برایت آمرزش و رحمت

چون بنده حق بودی و عصمت شرفت بود

 

 

-------------------------------------------------------

 

یه دوبیتی دیگر ...

 

 

توشه آخرتم عشق به اولاد علیست

به قیامت دل من منتظر داد علیست

 

گرچه در بزم گنه بودم و غافل ز خدا

لیک بر سینه صد پاره من یاد علیست

 

-------------------------------------------------

 

و اینم آخرینش .... تقدیم به مولا صاحب الزمان (ع)

 

عزیز فاطمه بر من نظر کن

شبی بر کوی ویرانم گذر کن

 

بت من تا به کی آزار این دل

ز رنجوری عشاقت حذر کن

 

سراب عشق تو سیری نداند

بیابان و کویرم را خزر کن

 

گدایی بر سر راه تو هستم

به غمزه کاسه ام پر سیم و زر کن

 

جهان بخشم ملامتها کشیدم

همه دنیا به پیشم معتذر کن

 

 

--------------------

----------

-----

---

-

 

 ممنون دوستان .

کلمات کلیدی : سرود دل

دعوا بر سر ترک شیرازی

بسم رب المهدی

 

سلام و عرض ادب و احترام خدمت همه دوستان عزیز تر از جانمان .

 

خواستم یه غزل از خودم بنویسم ، ولی این قانعم نکرد . گفتم یه حکایت بنویسم به همراه شعر خودم در مورد آن حکایت.

 

 می گویند که دعوایی بین حافظ و صائب تبریزی و شهریار و یه دوست گمنام بر سر * ترک شیرازی * بوده  و بدین قرار است :

 

 

و صائب در جواب چنین میگوید:

هر آنکس چیز میبخشد، ز جان خویش میبخشد
نه چون حافظ که میبخشد، سمرقند و بخارا را

کلمات کلیدی : سرود دل

سرود دل (قسمت دوم اشعار خودم )

بسم رب المهدی

 

سلام و عرض ادب و احترام خدمت همه دوستان عزیز

 

عارضم به خدمت که بنده یه تصمیم کوچولو گرفتم  و اونم اینکه اشعارم را با اجازه شما البته ، فله ای نگذارم . یکی یکی  که هر هفته هم بتونم آپدیت کنم . ممنون . به بزرگواری خودتون این جسارت بنده رو ببخشن .

نکته دیگه اینکه شرمنده همه دوستانم . به خدای احد و واحد قسم که بدجوری در ضیق وقتم . ان شاالله به همه دوستان گلم سر خواهم زد . پس منتظر باشید .

 

خوب شعر این هفته یه غزل به اسم همدم جان

 

 تاب و توان من تویی ،روح و روان من تویی
شب به سحر ذکر دل و ورد زبان من تویی 

 دل ، نگران لحظه ها ، جان سپر جام بلا
هر دو بگویند ز وفا همدم جان من تویی

 یار دگر نجسته ام ، سر به رهت سپرده ام
امر دگر نبرده ام ، والی و خان من تویی

 راز دلم نهفته ام سیلی طعنه خورده ام
بر دگران نگفته ام آه و فغان من تویی
 

درد تویی دوا تویی ، بر لب من دعا تویی
عشق تویی صفا تویی ، پیر مغان من تویی

 منزل و مامنم تویی ، وادی ایمنم تویی
وقت بلا ، پیش خدا  خط امان من تویی
 

سنگ صبور من تویی گرمی و نور من تویی
در همه حال گفته ام درد نهان من تویی

 ای بت من کلام دل در همه عمر باشد این
یار جهان بخش تویی ،  نام و نشان من تویی

 

 

تقدیم به همه دوستان عزیز

ممنون و سپاسگزارم .

 

کلمات کلیدی : سرود دل

سرود دل ( اشعار خودم )

بسم رب المهدی

 

سلام و عرض ادب و احترام خدمت همه دوستان .

عرضم به خدمت که خواستم این پست رو. اختصاص بدم به چند تا شعر هایم (البته اگه بشه اسمشونو شعر گذاشت .)

امیدوارم که مورد توجه دوستان قرار بگیرد .

 

و اما اشعار ...

 

 

اولین شعر ...

 

 

بگذار ...

 

بگذار جاری شود سیل
 بگذار دریا شود نیل
 بگذار تا خس و خاشاک این دشت پهن
 با خود ببرد
 تا عمق بیکرانها
 اثری نباشد از آنها
 تا درد دلی تازه کند ، کهنه زخمی گشاید
 بگذار آن آسمان آبی
 سرخی ببیند در فلق
 تا لحظه های عشق حلاوت چشد
 بگذار
 بگذار تا زمانه
 بازی کند بی بهانه
 از تو عروسکی ساخت
 در ویترین زمان
 نگاههایی به دنبالت هستند
 ولی کدامین نگاه را چشم خواهی زد
 بگذار ...

 

 

دومین شعر ....

 

 

غم بی کسی

 

                              با غم بی کسیم سر خواهم کرد                               

  دیده از هجر و فراقت  تر خواهم کرد
                                  

                                      گر چه آرام و به کارم بودم                                           

  کار دنیا و جهان شر خواهم کرد     
                                

                                خرقه پوشی و قناعت به کناری                                      

      زده و جامه دل فر خواهم کرد        
                      

                               زهد من هجر تو تیمار نکرد                                    

   جام و پیمانه پیاپی سر خواهم کرد      
                                

                                 به تلاشم مس رخساره گلگونم را                                    

                کیمیایی زده و زر خواهم کرد                     
                             

                               گلشن عمر مرا بنمودی خزان                                      

             غنچه باغ دلت پرپر خواهم کرد                    
                         

                         غزل بیچارگی عشق سرودی                                  

           ناله روز وداعت ازبر خواهم کرد                   
                             

                                     درد دلهای جهان بخشم را                                          

    به اشارت به جهان گوهر خواهم کرد          

 

 

سومین شعر ....

 

همنشین آفتاب

 

ای یار دلنوازم رحمی بر این گدا کن 

 ای عشق پاکبازم بر عاشقت دعا کن

 

از دوریت ندانی من در چه حال و روزم 

بازآ و با حضورت دل از غمی رها کن

 

از درد هجر گفتم یادم ز یوسف آمد

برگرد و همچو یعقوب چشم از رهی جدا کن

 

آخرندانی ای گل من طاقتش ندارم

گویی که خواهم آمد بنشین فقط دعا کن

 

می خوانمت سحر گاه هر جمعه ای که باشم

در پیش عاشقانت یک جلوه ای نما کن

 

ای همنشین آفتاب دل داده ام به دستت

یا بشکن این دلم را یا درد آن دوا کن

 

چشم و دلم ببندم بر قالی سلیمان

ارباب نازنینم لطف و کرم عطا کن

 

ترسم نیایی و من چشم از جهان ببندم

آنگه بیا به قبرم با عاشقت وداع کن

 

این بنده حقیرت خواهد فقط شفاعت

محشر به پیش زهرا مهدی منم صدا کن

 

جهان بخشم به یک غمزه ، اشارت

اگر خواهی نگارم ، مرا هم مبتلا کن

 

 

و آخرین شعر هم ...

 

 

برگرفته از سخنان سردار خیبر حاج محمد ابراهیم همت

 

به یاد آرم عزیزی در سفر گفت

که باید روح و جان  ، از پلیدی رُفت

 

 اگر خواهی ز ایزد لطف و رحمت

خلوص نیتی آور به زحمت

 

 چو خواهی نیتت خالص بداری

گران سرمایه می خواهد، تو داری ؟

 

 تمام هستی ات باید گذرای

دل پروردگارت بر کف آری
 

همه وقت و همه جا با خدا باش

نه دربند و اسیر  حرص و هوا باش

 

شود راضی ز تو خدای بارک

همان موقع شود بر تو مبارک

 

 قدمهایت رود در راه دینش

قلمهایت نگارد از آفرینش
 

سخنهایت بگوید از جمالش

شعارهایت سرایداز کمالش
 

نبرد و جنگ تو باشد ، برایش (برای او )

چو حیدر باش تا گیری براتش

 

 به جا گر آوری پیروز و مستی

میان بندگان بالاتر هستی
 

اگر مردی و گر کشتی ، پیروزی

به روی حلقه دنیا فیروزی
 

چنین گر شوی ای سرباز اسلام

همه فاتح ، ظفرمندی ، بی نام

 

جهان بخشم که اینها را به بار آرم

کلام و درس استادان به  کار آرم

 

راهشان پر رهرو

 

 

دوستان اگه لطف کنند و نظراتشون رو بگن : اولا ممنون میشم دوما شعرهای دیگه ام رو هم می گذارم

 

میدونم که شاعر زیاد داریم ، هم از دوستان پارسی بلاگ و هم از دوستان یاهو مسنجر

 

یا علی ، التماس دعا

 

 

کلمات کلیدی : سرود دل